Allah’ın dinine karşı yapılan zalimlikleri  Rahmetli anam şöyle anlatırdı:

   ”Ben 7-8 yaşlarında iken Ruslar geldiler, bizi memleketten çıkardılar. Sırtlarda un torbası, önümüz de inekler, kucaklarda çocuklar deniz boyunca gidiyoruz.

   Rus gemilerinin sahile doğru geldiğini görünce kendimizi bir dağın ardına atıp saklanıyoruz. Arka arkaya bomba atılıyor. Bir defasında ineğimizin kafasına bir şarapnel isabet etti. Öyle gidiyoruz. Ama nereye gidiyoruz belli değil.Akşam oluyor girecek ev yok.” Düşman insanı böyle rüsvalıklara düşürür. Ahirette uğranılacak cezalar daha büyüktür.

   Anam ”Fatsa’ya kadar gittik” diyor.”Köylerine çıktık. Yine bir kere inekleri bekliyoruz. Ermeniler mi, Rumlar mı bilemiyorum birileri geldiler. Ben onları görür görmez ifteri dediğimiz uzun eğrelti otların arasına saklanarak kaçtım. Beni göremediler.”Düşmanlar fark etseydiler acaba anamın hali ne olurdu? Bunun gibi daha fazla ne rezaletler olurdu.

   Bizi aslında kimse yenemez. Ancak nefis ve şeytan yendirir. Gene söylüyorum. Mevla’ya itaat edelim. İslamiyet’e sıkıca sarılalım. Bize keyf yok. Bize islamiyeti yaşamak var. Biz Mevla’ya kulluk için yaratıldığımızı hiç unutmamalıyız.